Ngopi Bareng Kang AMR : ULAMA TV
“San, pang rakitkeun TV. Tah ieu komponena jeung sagala rupana” ceuk Wawan ka Hasan pasosore.
” Tong ka abdi atuh A. Da dina bab ieu mah abdi teu ahli”, tembal Hasan.
“Apan Hasan sapopoena ngoprek TV, asa piraku teu bisa”, tembal Wawan semu teu percaya.
“Asli, A. Moal rek coba-coba. Teu sanggup ngagantian mun raruksak. Mening ka Mang Idim,” jawab Hasan bari hahampuraan.
“Naha kudu ka Mang Idim?” Tanya Wawan bari kesel.
“Mang Idim teh, ” ceuk Hasan, “katelah ahli dina bab nyieun TV mah.”
Hasan neruskeun, “geus puluhna TV dirakit. Nu mareli sarugema. Mang Idim, nya pangalamanana jero, ngamuridkeun, jeung tukang servis nu lain oge sok tatanya ka anjeuna mun manggihan panyakit anu beurat.”
“Ari ente naon gawe atuh Hasan?” ceuk Wawan siga nu kesel.
Jawab Hasan, “Nya ari nyorder jeung muka baut mah bisa. Hasan mah mening ngajualan TV rakitan mang Idim. Teu cape tapi bati gede.”
“Sugan teh bisa maneh”, ceuk Wawan bari mawa galon.
“Mun mawa galon mah wios ku abdi, A” pok Hasan bari seuri.
“Sarua galon oge, kudu ku ahlinya” tembal Wawan bari ngaleos.
Ieu sekedar ilustrasi alias conto.
TV= agama Islam
Komponen TV= Qur’an-hadis.
Mang Idim=ulama kredibel
Hasan=guru agama
Wawan= masyarakat umum.
Pangarti agama kudu bijil ti ulama anu kredibel. Anu kaulamaanana diakui deui ku ulama. Lain ulama saheab. Ahli elmu nu teu kredibel bagianana ngadagangkeun olahan ulama nu kredibel ka masyarakat.
Jadi mun rek nuturkeun hiji pangajaran, tempo heula kredibel atawa henteu eta ulama, loba Karyana atawa henteu, loba nu nuturkeunana atawa henteu?
Tos aya geuningan kopina. Punten Wios AA eeut heula.
AMR
27/12/20
